Rozdział 11

Justin's POV

Leżeliśmy z Mel na kanapie. Położyła głowę na mojej piersi i splotła nasze dłonie razem.Była taka szczęśliwa wcale nie przypominała dziewczyny którą wyciągnąłem ze szpitala kilka tygodni temu.

- Justin co się stało ? - zapytała i podniosła głowę,patrząc na mnie.

-Nic kochanie,nie martw się - powiedziałem.

-Kłamiesz

-Wcale nie, naprawdę nic mi nie jest - powiedziałem bardziej uparcie.

-Dlaczego mnie okłamujesz Justin odkąd wróciłeś z pracy ciągle jesteś smętny.Jeżeli coś się stało po prostu mi powiedz - powiedziała niemal,że błagając.

Postanowiłem powiedzieć jej prawdę o tym gdzie tak naprawdę byłem. W końcu i tak by się dowiedziała. Eleonor próbowała mnie zastraszyć pewnie już zadzwoniła do moich rodziców ale do cholery jestem już do rosły i wcale nie zależy mi na ich zdaniu.Wiem,że gdyby poznali Mel pokochali by ją tak jak ja i mimo tego,że nie była córką bogatego klienta była wyjątkowa.

-Wiesz Mel - spojrzałem na nią - wcale nie byłem w pracy byłem z Leny.

- Jak to ? -powiedziała trochę przybita tą wiadomością.

-Zerwałem z nią,to koniec - powiedziałem a ona lekko się uśmiechnęła

- To dlaczego się nie cieszysz ? Czy ty ciągle ... - powiedziała a ja szybko przerwałem jej.

-Nie Melani nie, tylko ty się dla mnie liczysz ale Eleonor dziwnie się zachowywała wydaje mi się,że próbowała mnie nawet zastraszyć.

-Kochanie wiesz,że ona ma prawo być na ciebie zła a nawet wściekła bo w końcu z nią zerwałeś a to na pewno musiało ją zaboleć - posmutniała gdy to mówiła

-Ej - chwyciłem jej dłoń - nie możesz się za to obwiniać, nasze rozstanie to nie jest twoja wina.

-A jednak zerwałeś z nią przeze mnie - powiedziała. Zmusiłem ją by na mnie popatrzyła.

-Nie kochałem Eleonor i ona o tym wiedziała nasz związek opierał się jedynie na interesach naszych rodziców. Dzięki tobie wreszcie to zrozumiałem,że nie powinienem patrzeć na nich tylko na siebie.

-Kocham cię i cieszę się,że tak się stało. Ja po prostu nie chcę powodować cierpienia innych nikt na to nie zasługuje.

-Mel jesteś wspaniała i jestem pewien,że Leny w końcu to zrozumie i znajdzie osobę z którą będzie szczęśliwa bo ze mną nie miała na to szans - powiedziałem i przyciągnąłem ją do siebie

- To ty jesteś wspaniały-powiedziała i lekko musnęła moje usta.

-Nie tak jak ty

-Właśnie,że tak

-Znów się ze mną drażnisz

-Tak bo lubię kiedy się złościsz,skarbie

Podeszłą bliżej mnie i pocałowała mnie.Złapałem ją za włosy powodując jej śmiech.Położyła dłoń na moim policzku. Była cholernie piękna, wziąłem jej dłoń i zacząłem całować każdy palec z osobna.Patrzyła się na mnie i delikatnie oddychała. Jej lekko falowane włosy opadły na twarz.Położyłem ją i klęknąłem nad nią. Odsłoniłem jej koszulkę i przejechałem dłonią po jej nagim brzuchu.

-Jesteś słodki - powiedziała przygryzając wargę.

-Słodki ? - powiedziałem robiąc zdziwioną minę.

-Ludzie się mnie boją. No wiesz mięśnie i te sprawy - powiedziałem a ona zaczęła się śmiać.

-Dla mnie jesteś słodki nie boję się ciebie - powiedziała

-Tak, a teraz ?

Zacząłem ją gilgotać we wszystkich miejscach w których miała gilgotki. Wygięła się i śmiała krzycząc żebym ją puścił. Wyglądała tak śmiesznie,że sam zacząłem się śmiać.

- Więc jaki jestem ? - zapytałem.

-Przestań to ci powiem - wykrzyczała wciąż się śmiejąc.

-Nie bo jaką mam pewność,że to zrobisz ? - powiedziałem

-A jaką ja mam pewność,że kiedy ci powiem to przestaniesz ?

-Nie masz wyjścia kochanie - zrobiła się całą czerwona ze śmiechu a ja wciąż gilgotałem jej słabe punkty.

-Okej w porządku powiem to - wykrzyczała

-Słucham ?

-Jesteś odważnym mężczyzną

-Co ? chyba nie usłyszałem - pastwiłem się nad nią.

-Jesteś najodważniejszym i najbardziej męskim mężczyzną Justinie Bieberze - wykrzyczała na cały dom a ja puściłem ją pozwalając jej usiąść.

Pocałowałem ją i położyłem jej głowę na swoim ramieniu. Wciąż głośno oddychała po śmiechu,który jej zafundowałem.

-Może i jestem też trochę słodki - powiedziałem a ona walnęła mnie w ramię.Oboje wybuchnęliśmy śmiechem.

Spojrzałem na okno wciąż padało a według przewidywanych prognoz ma padać jeszcze długi czas w Nowym Jorku. Jedyne co będziemy mogli robić to siedzieć przed telewizorem bo o wyjściu na dwór nie było nawet mowy.

-Mam pomysł - powiedziałem widząc,że również spoglądała za okno.

-Jaki ? -zapytała.

-Wyjedźmy gdzieś,zróbmy sobie wakacje tylko nasza dwójka co ty na to ? - zapytałem z nadzieją,że się zgodzi.

-Gdzie mielibyśmy jechać ?

-Paryż i to najlepiej od razu - powiedziałem i spojrzałem na nią.

-Jesteś wariatem - zaśmiała się i odchyliła głowę do góry.

Wziąłem telefon do ręki i napisałem do pilota,że będę potrzebował samolotu jak najszybciej.Tak miałem prywatny samolot,który tak właściwie należał do moich rodziców ale mam nadzieję,że nie dowiedzą się,że go użyłem.Naprawdę miałem ochotę odpocząć i nie mogłem ryzykować,że Eleonor postanowi się zemścić. Napisałem do Nata żeby zajął się firmą na kilka dni. Nie miał z tym problemu więc wszystko było załatwione.Według prognozy pogody w Paryżu jest teraz dużo cieplej niż w Nowym Jorku.

-Okej postanowione lecimy za parę godzin - powiedziałem i uśmiechnąłem się widząc jej zdziwioną minę.

-Jak to za kilka godzin a samolot , hotel przecież napisałeś jednego sms - powiedziała

-Mam prywatny samolot ,dom w Paryżu a Nate zajmie się firmą jedyne co musisz zrobić to spakować się  i cieszyć się z wyjazdu - powiedziałem

-Naprawdę lecimy do Paryża ? - wykrzyczała i zaczęła skakać z radości.

Kochałem ją uszczęśliwiać i wiedziałem,że dla niej ten wyjazd będzie wyjątkowy. Musiałem zadbać o to żeby wszystko poszło po mojej myśli. To ma być najlepsze kilka dni w jej życiu i mam zamiar tego dopilnować. Wyrwała mi telefon z ręki i usiadła mi na kolanach twarzą do mnie. Spojrzała na tapetę.

-Kto to jest ? - zapytała

-Jaxon i Jazmyn , moje rodzeństwo - powiedziałem spoglądając na nią.

-Nigdy o nich nie wspominałeś są tacy podobni do ciebie - powiedziała i uśmiechnęła się.

-Wiesz rzadko ich widuję bo większość czasu spędzają z moją ciocią. Rodzice pracują i nawet nie mają czasu się nimi zająć a to kochane dzieci i naprawdę zasługują na chwilę uwagi - powiedziałem.

-Zabierzmy je ze sobą - powiedziała uśmiechając się.

-Jak to,naprawdę tego chcesz mieliśmy być tylko we dwójkę - powiedziałem nieco zdziwiony.

-Sam mówiłeś,że rzadko ich widujesz a teraz mają przerwę w szkole to idealny moment żeby spędzić z nimi trochę czasu - powiedziała

-Jesteś cudowna na pewno się ucieszą - powiedziałem i dałem jej buziaka.

Kiedy Mel poszła żeby się spakować wziąłem telefon i wybrałem numer do mamy. Musiała wiedzieć gdzie zabieram Jaxona i Jazmyn ale cholernie się bałem jak na to zareaguje miałem nadzieję,że nie będzie zadawała wiele pytań.

-Cześć - powiedziałem do telefonu.

-Cześć synku coś się stało ? - powiedziała dość wesoło czyli,że Leny jeszcze nic jej nie powiedziała.Odetchnąłem z ulga.

-Postanowiłem lecieć do Paryża - powiedziałem.

-O to cudownie z Elonor tak ? - powiedziała nieco poważniej.

-Tak - powiedziałem bo wiedziałem,że inaczej nie da mi spokoju a jeżeli nie będzie rozmawiać z Eloenor nic nie powinno się wydać.

-O to świetnie ciesze się,że układa się między wami może znajdziesz okazję żeby się jej tam oświadczyć.

Nie wierzę,że znów to robiła nie mogłem doczekać się kiedy wreszcie powiem jej prawdę o mnie i o Mel i o tym,że między mną a Leny wszystko skończone. Wiem,że się wściekną ale mam nadzieję,że w końcu to zrozumieją.

-To chyba nie będzie dobry pomysł bo chcemy zabrać ze sobą Jazmyn i Jaxona - powiedziałem

-Naprawdę ? Myślałam,że chcecie romantycznego wyjazdu - powiedziała

-Tak ale chciałbym spędzić z nimi więcej czasu.Chciałem żebyś wiedziała,że je zabieram - powiedziałem.

-W porządku spakuje ich i wyślę kierowcę żeby ich do ciebie przywiózł.

-Świetnie - powiedziałem i rozłączyłem się.

Poszedłem do pokoju i spakowałem wszystko co będzie mi tam potrzebne. Wziąłem tylko wygodne i codzienne rzeczy ale wtedy przypomniało mi się,że powinienem wziąć również granatowy garnitur,który tak spodobał się Mel. Zabrałem walizkę i wyszedłem do salonu. Mel była już gotowa i czekała na mnie. Usłyszałem dzwonek do drzwi. Podszedłem do nich i otworzyłem je. Jaxon rzucił mi się na szyję czohrając mi włosy. Jazmy była starsza i bardziej opanowana od niego ale widziałem,że też chciała mnie przytulić. Podszedłem do niej i objąłem ich ściskając ich razem.

-Justin - wykrzyczeli śmiejąc się.

Puściłem ich i jeszcze raz na nich spojrzałem.Byli moim rodzeństwem a tak dawno ich nie widziałem.Wyrośli ale to ciągle były słodkie dzieci ,które lubią zabawę.

-Chodźcie musicie kogoś poznać - wziąłem ich za ręce i zaprowadziłem do Melani.

-Dzień dobry - krzyknęli równocześnie.

-Cześć, miło mi was poznać mam na imię Mel - powiedziała i chciała uścisnąć im dłoń a oni rzucili się na nią prawie ją przewracając. Śmiała się i sama ich przytuliła.

-No a ja ? - powiedziałem i dołączyłem do uścisku.

Pierwszy raz czułem się jak w prawdziwej rodzinie. Eleonor nie była jak Mel nie lubiła dzieci uważała,że gniotą jej ubrania. Mimo tego Jaxon i Jazmyn ją lubili bo była według nich była śmieszna kiedy chodziła na spacery w szpilkach i sukienkach. Jestem pewny,że polubią Mel.

- Ej chcecie lecieć do Paryża ? to musimy się śpieszyć - powiedziałem z uśmiechem i poszliśmy w kierunku limuzyny. Dzieci usiadły obok Mel i ciągle były w nią wpatrzone.

-Lubisz Justina ? - Jaxon zapytałam Melani a ona się uśmiechnęła i wzięła go na kolana.

-Bardzo - powiedziała i spojrzała na mnie.

-Wiesz ludzie mówią,że jesteśmy podobno.To mnie też tak lubisz ? - powiedział tym swoim śmiesznym dziecięcym głosem. Melani zaśmiała się ja również.

-Jaxon - powiedziałem do niego.

-No co chcę wiedzieć - powiedział i naburmuszył się.

-Jest w porządku - Melani powiedziała i uśmiechnęła się do mnie.

-Jasne,że was lubię - powiedziała i zwróciła się do nich. Jaxon się uśmiechnął i zaczął grać w grę na telefonie. Spojrzałem na nią i szepnąłem dziękuje. Nie wiem za co po prostu uznałem,że powinienem jej podziękować za to jaką cudowną osobą jest. Zatrzymaliśmy się na lotnisku i wysiedliśmy z auta.Samolot już czekał na nas na lotnisku.

-Wow - powiedziała spoglądając na samolot. Chwyciłem jej dłoń - Mojemu bratu by się tutaj spodobało - opuściła głowę. Ścisnąłem jej dłoń mocniej przysuwając ją do siebie.

Zajęliśmy miejsca w samolocie. Stewardessy przyniosły nam szampana a dzieciom sok,który przypominał szampana. Jaxon wypił łyk i udawał,że napój już na niego podziałał. Śmialiśmy się z niego i nawet nie spostrzegliśmy,że samolot zaczyna ruszać. Mel chwyciła moją dłoń to był jej pierwszy lot na pewno się stresowała.

-Nie bój się, wszystko będzie dobrze - powiedziałem i dałem jej buziaka.

-Najwyżej zginiemy zestrzeleni przez statek kosmiczny - Jaxon odezwał się i udawał ręką wybuch.

-Jaxon - powiedziałem, spoglądając na niego.

-Tylko żartowałem - powiedział i uśmiechnął się.

Kiedy wystartowaliśmy Mel mocniej chwyciła moją dłoń ale momentalnie puściła kiedy lecieliśmy już prosto. Spoglądała przez okno oglądając widoki.

-Jest wspaniale - szepnęła do mnie. Uśmiechnąłem się do niej ciesząc się,że jej się podoba.

-Umiesz pływać ? - zapytała Jazmyn.

-Raczej nie -  Melani odpowiedziała i przygryzła wargę.

-Nie ? Nasz dom w Paryżu ma basen nauczymy się - powiedziała.

-Było by mi bardzo miło - odpowiedziała.

Kiedy samolot wylądował. Kierowca już na nas czekał. Włożyliśmy walizki do bagażnika i wsiedliśmy do auta. Melani oglądała przez szybę jak wygląda Paryż. My byliśmy tu już wiele razy nasi rodzice poznali się tutaj i zakochali. Od tej pory lataliśmy tu bardzo często aż w końcu postanowili kupić tutaj dom żeby nie szukać hotelu za każdym razem. Lubiłem przyjeżdżać tu jako dziecko i biegać tymi wąskimi uliczkami. Wieczorami chodziliśmy do takiej małej restauracji w której najpierw podawali długą suchą bagietkę. Nie mogłem się doczekać aby zabrać tam Mel.

- Jesteśmy na miejscu - powiedziałem wskazując ręka na dom.

-Żartujesz - powiedziała a dzieci wybuchły śmichem - to ten wasz dom.

-Tak witam w wakacyjnej villi Bieberów.

Dom stał na skarpie i miał widok na wierzę Eiffla. Miał duże okna i biały tynk. Był w nowoczesnym stylu ale krzaki przed domem dodawały mu paryskiego uroku. Wyszliśmy z auta i weszliśmy do domu.Tak nic się nie zmieniło chociaż już sporo czasu mnie tutaj nie było. Wnętrze było również nowoczesne,białe płytki i meble. Jedyne co wyróżniało ten dom to cegła na ścianach. Sprawiała,że wydawało się jakbyś siedział na kanapie w uliczce między kamienicami.

-Jest cudownie,pięknie,fantastycznie - powiedziała całując mnie.

-Będzie jeszcze lepiej kiedy zobaczysz sypialnie - pociągnąłem ją za rękę i zabrałem na górę do sypialni. Wielkie okno było idealnie wymierzone w wieżę Eiflla. Zatrzymała się kiedy to zobaczyła i ścisnęła moją rękę.

-Wow - powiedziała

-Tak wiedziałem,że to cię zachwyci.

-I to jak - powiedziała i uśmiechnęła się.

Jaxon i Jazmy wbiegli do nas. Rozpakowali się tak szybko i już byli gotowi żeby iść na miasto.Było już dość późno więc zdecydowaliśmy pójść tylko zobaczyć wieżę Eiffla i coś zjeść. Wziąłem ich za rękę i wyszliśmy z domu. Wieża  była bardzo blisko stąd wystarczyło przejść parę kroków. Patrzyłem jak biegną razem we trójkę i przeskakują płytki w podłodze. Śmiali się i rozmawiali. Zostałem nieco z tyłu bo chciałem na nich popatrzeć. Kochałem ich i właśnie to sprawiało,że czułem się lepszym człowiekiem to,że mogłem ich uszczęśliwić dając im to czego pragną. Podeszliśmy na plac i zobaczyłem jak Melani zamiera i odwraca się do mnie.

-Nigdy nie widziałam czegoś piękniejszego.

-Poczekaj aż wejdziemy na górę.



Przepraszam,że wczoraj nie było rozdziału ale wróciłam strasznie późno i od razu zasnęłam. Mam nadzieję,że wynagrodziłam wam to tym rozdziałem,który jest typowo romantyczny.
Mam nadzieję,że wam się spodoba i że lubicie takie szczęśliwe momenty z Mel i Justinem.

Oficjalny trailer (klik) 
Klikajcie łabki w górę żebym wiedziała ile moich czytelników oglądało ;)

xoxo Paulina